13 de febrero de 2019

O pasado día 6 de febrero, a xuíza sustituta do xuiz Moro, Gabriela Hardt, apresurouse a dictar outra sentenza condenatoria contra Lula, a poucos días de que o seu posto fora ocupado polo xuiz titular, polo caso coñecido como “sitio de Atibaia”. Unha sentenza e un proceso cheo, ao igual que os anteriores, de múltiples irregularidades e erros xurídicos escandalosos: condenar a Lula por corrupción pasiva cuando el non estaba exercendo un cargo público na data dos feitos, tratar a Léo Pinheiro e a José Adelmário coma se fosen dúas persoas diferentes, cando en realidade son dous xeitos de chamar á mesma persoa, o empresario, criminal confeso e delator José Adelmário Pinheiro Filho, e condenar a Lula por corrupción en Petrobras, nun caso que non ten conexión algunha cos desvíos de cartos na petroleira estatal. Unha auténtica farsa como foi a do proceso levado a cabo anteriormente polo tribunal de excepción do Lava Jato (TRF4) o 24 de xaneiro de 2018 e a sentenza final do xuiz Moro, ben recompensado polo novo Presidente fascista Bolsonaro, e que levou á cadea a Lula o 7 de abril do 2018.

Xa daquelas, desde a CIG condenamos e participamos en múltiples campañas e mobilizacións contra un proceso que só tiña a clara intención de evitar que Lula se apresentara ás eleccións presidenciais de outubro pasado, dado que todas as enquisas apuntaban a un amplo triunfo e apoio popular, a pesares da escandalosa campaña mediática de despretixio contra el e o PT, levada a cabo pola oligarquía do país e o apoio dos grandes meios de comunicación ao seu servizo, sen menosprezar tamén, por suposto, as presións e inxerencias internacionais das grandes potencias imperisalistas, cos EE.UU. á cabeza, o Estado de Israel e sectores conservadores de grande influencia como a Igrexa Evanxélica.

Esta nova condena (Lula aínda ten outros seis procesos pendentes) segue nesa estratexia de persecución contra o expresidente e os seus dereitos fundamentais: privazón do dereito a asistir aos funerais dos seus familiares directos finados, do dereito a votar (e así, a ser electo), privazón da liverdade de expresión, do dereito a manifestarse ou conceder entrevistas, etc. Todo isto en contra do Comité de Dereitos Humanos das Nacións Unidas.

A Lula téñenlle medo, non só os actuáis mandatarios do Brasil e a oligarquía que os impulsou ao poder, pois saben que con Lula en liberdade o pobo brasileiro daríalle o seu apoio maioritario, incluso despois do “golpe” contra a lexítima Presidenta Dilma e todas as falsidades vertidas contra el para intentar desacreditar a súa imaxe. A Lula ténnenlle medo tamén polo que significaría, igual que xa o fixo no pasado, como referencia política en Latinoamérica, na defensa da soberanía do seu país, contra o intervencionismo das grandes potencias e o capital transnacional, e como exemplo de políticas máis enfocadas á defensa da maioría social. Logo da chegada das políticas neoliberais a Brasil e a outros países da zona, outrora “rebeldes”, e as presións exercidas actualmente sobre Venezuela, Lula sería un estorbo para os plans coloniais e económicos do capital e o imperio ianqui.

Vaia por todo isto toda a nosa solidariedade desde a Galiza co propria Lula e a súa xente, e todo o noso apoio para as organizacións amigas que, como a CUT, se mobilizam para que faga xustiza en demanda dos dereitos e na defensa das clases populares, e saiban que poden contar coa CIG en ditas campañas, como xa o fixemos para solicitar o Premio Nóbel da Paz para Lula.

Apertas!

A Coruña, a 13 de febrero de 2019

Asdo.: O Secretario Xeral da CIG:
Paulo Carril Vázquez

Asdo.: Resp. De relacións Internacionais:
Xosé L. Rivera Jácome

 

Confederación Intersindical Galega (CIG) | Acesse aqui o documento original